Her
fâciay? unutmak mümkün, olup biten bütün bunlar? unutmak olabilir.
Ama
?slâm?n ba??na geleni avutacak ne bir ne?e olabilir, ne unutturacak bir korku.
Endülüse
öyle bir felâket çöktü ki, yok bir e?i.
Deh?etinden
Medine’de Uhud, Neciddeki ?ehlan da?lar? yerinden oynad?, bir deprem ki yer
yar?ld? arz boyu.
Ah!
Yar?madada ?slâma göz de?di. Ya?d? belâ ya?mur gibi.
?imdi o
can?m Endülüs ?ehirlerinde, ?slâm?n ne nam? var ne ni?an?; sanki hiç olmam??t?,
sanki ba?tanberi hiç yoktu.
.
.
.
Ve siz
ey yar?? yerlerinde ?ahin gibi uçan.
Yay
gibi gergin arap atlar?n?n üstüne kurulu Süvariler!
Ve siz
sava??n karanl??? toz duman? içinde
P?r?l
p?r?l k?l?çlar?n? savuran kahramanlar ordusu!
.
.
.
Sen de
?ahit olsayd?n benim gibi onlar?n
Yurtlar?ndan
kopar?l?p sat?l??lar?na pazarda, ey Tanr? kulu.
O
h?çk?r?klar senin de akl?n? koymazd? yerinde benim gibi.
Can?
vücuttan çeker gibi ay?rd?lar anadan yavrusunu
Ya o
k?zlar ki, yakuttan ve mercandan dökülmü?lerdi sanki.
Ve
sabah bir da? ucundan yeni ç?kan bir güne?in masumlu?u
?çindeki
o Meryem yüzlü k?zlar? da saçlar?ndan sürükleyip götürdüler.
Kirli
yataklar?na. Hayk?r??lar? y?rtt? gökleri. Yürekleri parça parça,
Daha ne
anlatay?m, yüreklerin erimesi için bir tanesi yeter anlatt?klar?m?n
E?er o yüreklerde ?slâmdan ve imandan bir eser varsa elbet ey Tanr? dostu!
Ebul Beka Salih Bin ?erif
